Անձրև է մեղմ, միալար...

Դու անձրևը պատուհանի ետևի՞ց ես սիրում, թե՞, երբ քայլում ես նրա տակ, անձրևանոցով, կամ գլխաբաց... 

☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔

Հիշում եմ, ամռան վերջին օրերն էին, Ծաղկաձորից պետք է վերադառնայի ու որոշել էի որոշ նվերներ գնել։  

Վարար անձրև էր, բայց անելիք ունեի ու հյուրատնից դուրս եկա։ 

Արագ֊արագ քայլեցի դեպի հուշանվերներ վաճառողների հրապարակ։ Ոչ ոք չկար ճանապարհին ինձանից բացի, միայն հատուկենտ մեքենաներ էին, որ  ցեխաջրերը դեսուդեն ցայտեցնելով սուրում էին։ 

Ա՛յ քեզ բան, հրապարակը դատարկ էր։ 

Հուսահատ ետ քայլեցի եկածս ճանապարհով։ 

Անձրևանոցն արդեն թաց էր,  ես՝ ոտքից գլուխ ջուր։ Իսկ ինչո՞ւ եմ պահել գլխավերևում , մտածեցի, փակեցի այն, ու շարունակեցի ճանապարհս։

Սուրացող մեքենաները մերթ ընդ մերթ դանդաղեցնում էին ընթացքը, առաջարկում տեղ հասցնել։ 

Անփույթ քայլում էի, ժպտում, ու փույթ չէր որ ցուրտ էր, քամի ու հեղեղի նման անձրև։ 

Այդժամ ես բացահայտեցի, որ սիրում եմ անձրևը, երբ այն թափվում է անպաշտպան մարմնիս, ու դեռ լվանում է բոլոր անպետք մտքերը գլխիցս.. 

Փողոցն էր, անձրևն ու ես։ 

☔☔☔☔☔☔☔☔☔☔

 

Ժպիտդ 

ճախրելու 

պատրաստ է , 

սլաքները 

թող գնացքներին, 

վեր նայիր,

ապավինիր ձեռքերիդ,

ու՝ դեպ երկինք,

այնտեղ երազանքներն

իրականանում են

💕💕💕

20 հուլիսի, 2024թ.         

 

Ինձ կպատմե՞ս

քո  անցյալի երազանքից,

որ հասկանամ

ո՞վ ես եղել,

ի՞նչ ես ուզել։

Ինձ կպատմե՞ս

քո հետոյի երազանքից,

որ իմանամ

ո՞րն է տենչդ, 

ու ձգտումդ։

Ինձ դու պատմիր

քո այսօրվա երազանքից,

որ ընկալեմ 

ու՞ր ես հասել,

ու՞ր ես գնում։

Այս ամենը

նրա համար,

որ ըմբռնեմ

իմ լինելու գոյությունը

երազանքիդ էտապներում։

15 հունիսի, 2024թ.           

 Մի լավ օր 

իմ բոլոր֊բոլոր 

չափածո մտքերն 

ու արձակ զեղումները 

ի մի կբերվեն

ու դրա անունը կլինի 

Արաքս Հակոբյանի 

«Աննոտա երգերը»։

Այդպես կծնվի 

իմ նոր զավակը։

Հեռու ու մոտ 

ինձ համակրող մարդիկ 

կկարդան. 

գուցե՝ ժպտան, 

գուցե՝ հուզվեն, 

գուցե սիրելու բանաձևը գտնեն...

Պատկերացնելը 

գունավոր երազի նման  է, 

մնում է այն իրականացնել...

Սիրտս 

ասում է արի՛, 

միտքս՝ դեմ է։

Սիրտս 

դող է ընկել,

միտքս՝ լուռ է։

Սիրտս 

նեղսրտել է, 

միտքս՝ անդրդվելի...

Հիմա 

ես ո՞նց անեմ

💖

20 օգոստոսի, 2023թ     

Քանի՜ 

տարի է անցել։ 

Պատահաբար տեսա... 

Նույնն ես, 

չես փոխվել։ 

Միայն  ճերմակել ես։ 

Այսօր ուրիշն է ինձ հետ, 

ուրիշն է  քո կողքին։ 

Մեղավոր չենք, 

ո՛չ մեկս։ 

Դու իմն ես եղել  

ժամանակներ առաջ։ 

Հիմա ՝

Ժպտուն հիշողությունս ես։ 

23 հուլիսի, 2023թվական           

Մտքերս

այնքա՜ն շատ են։ 

Ո՛չ մաղել եմ կարող, 

ո՛չ ՝ շաղախել։

Վերցնում եմ՝

դուրս գամ։ 

Արևը 

ողողել է

շենքերը, 

Տաքը 

կրկնապատիկ  է։ 

Դրսի աղմուկը

հասկացնում է, 

որ քեզանից զատ

կյանք կա։ 

Ես պատեր չեմ սիրում։ 

Լռությունն

ամուր պատ է։ 

Մեր

սիրո մասին 

Արևը գիտե։ 

16 հուլիսի, 2023թ.