Ցողն
 արթնացավ
աշնան արևի 
շողի համբույրից 
ու հուրհրատեց  
դեղին տերևի 
նախշուն  մատներին ՝ 
ոնց ադամանդե
ակնը մատանու։

Քամին 
իր խանդի
գագաթնակետին
ուզեց այդ գանձը  
իրենով անել.
գութը կորցրած
զարկեց ճղներին, 
պոկեց տերևը, 
տարավ վեր
ու՝ վար ։

Հեքիաթն ավարտվեց։ 
Արցունքի կաթիլ
դարձավ ցողիկը, 

անզորությունից 
հոսելով դեպ ցած՝
փարվեց մայր հողին։ 

Արևի շողի
համբույր կար շուրթին։ 

Նոյեմբերի 1, 2019 թվական