հիանալի կատարում, հաջողված հոլովակ
суббота, 29 марта 2014 г.
понедельник, 17 марта 2014 г.
Հայրս՝ Աշոտ Հակոբյան
Հայրս՝ Աշոտ Հակոբյան, ծնունդով Եղեգնաձորի շրջանի Այար (այժմ՝ Ագարակաձոր) գյուղից:
Ճակատագրի բերումով մեծացել է մանկատանը:
1949 թվականին իր նման շատ երիտասարդների հետ եկել է Մեղրի, ու ջանասիրաբար մասնակցել մեր` Ագարակ քաղաքի շինարարությանը: Ագարակի պղնձա-մոլիբդենային կոմբինատի շահագործման օրը նրան շնորհվել է Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան:
Հայրս սիրում էր թատրոն: Նրան անվանում էին դերասան Աշոտ: Մայրս պատմել է, որ հյուրախաղերի եկած Հրաչյա Ներսիսյանը հայրիկիս հրավիրել է Երևան գնալ, բայց նա իր աշխատանքին նվիրյալ է եղել:
Նրան անվանում էին նաև Կոլոտ Աշոտ՝ ընկերների համեմատ իր ցածրահասակ լինելու պատճառով (առաջ շաաատ էի նեղվում այս ածականից): Բայց, հավատացեք, իր խելացիությամբ, ազնվությամբ ու շնորհքներով շատերից մի գլուխ բարձր էր:
Նա ինձ համար միշտ տղամարդու իդեալ է եղել:
Այսօր հայրս կլիներ 85 տարեկան:
Պապ ջան, ծնունդդ շնորհավոր: Ես հիմա էլ քեզ շատ-շատ, անչափ սիրում եմ:
пятница, 7 марта 2014 г.
ՄԱՄ ՋԱՆ, ՏՈՆԴ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ
Տարիներ առաջ, երբ ուսանող էի, մայրս ավելի երիտասարդ էր, քան՝ հիմա ես:
Քրոջս հետ Երևանում ուսանում էինք: Մայրս մի անգամ եկել էր մեզ տեսության: Քույրիկիս հետ իրեն դիմավորեցինք երկաթուղային կայարանում (Այն ժամանակ Երևան-Կապան երկաթուղագիծն աշխատում էր (երանի՝ ժամանակներ էր...),ու «Իկարուս»-ով գնում ենք մեր վարձով բնակարանը: Մայրս այնպիսի սիրով է նայում ինձ ու քրոջս, այնքա՜ն սեր, խանդաղատանք ու հպարտություն կար հայացքում, որ իր շրջապատի մարդկանց ժպտացնում էր: Այդպիսի մի ժպիտի նա պատասխանեց բարձրաձայն.
- Աղջիկներս են, սիրուն են չէ՞...
- Իհարկե, - պատասխանեց ժպտացող ուղևորը:
- Ես իմ երեխեքից չեմ կշտանում,- շարունակեց մամաս...
Ես ու քույրս աչք-ունքով սաստում էինք, բայց նա մեր գովքն էր շարունակում անել...
ՄԱՄ ՋԱՆ, ԷՆՊԵՍ ԵՄ ԶԳՈՒՄ ՔՈ ԿԱՐՈՏԸ 🥀🌺🌻
ՄԱՄ ՋԱՆ, ՏՈՆԴ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ🌾🌼💮
Подписаться на:
Сообщения (Atom)