Ալիս

Ալիսը գլուխը հենել էր Հրայրի կրծքին, լուռ լսում էր սրտի զարկերը. սկզբում հևոցով էր ու արագ, հետո քիչ-քիչ հանդարտվեց, հիմա՝ հանգիստ՝ մեկ-մեկ,մեկ... Քնած է:
Ինչպե՞ս ստացվեց որ օտար տղամարդը դարձավ այսքան հարազատ, ցանկալի: Իր համար Հայաստանի մի ծայրից կտրել, հասել է Երևան: ՈՒ հիմա հյուրանոցի համարում պառկած են նույն անկողնում:
Հեռախոսը երգելով հաղորդագրության մուտք ազդարարեց: Պետրոսն է. «երկու ժամից միստր Մունի հետ տանը կլինենք, սեղանը պատրաստիր...»
Ալիսը զգույշ դուրս սահեց Հրայրի գրկից: Տաքսի պատվիրեց ու մտավ լոգարան:
Առաջվա սիրով լի իր խաղաղ ընտանիքը փլուզվում է: Բայց ինքն իրեն մեղավոր չի զգում: Դա ավելի վաղ է սկսվել: Պետրոսն էլ մեծ դեր ունի այստեղ: Երկար ժամանկ չէր աշխատում, մեծ-մեծ պահանջում էր, ողջ օրն էլ բազմոցին: 
Հրայրն էլ այստեղ մեղավորություն չունի: ՈՒղղակի Հրայրին ճանաչելուց ի վեր Պետրոսն ավելի է օտարացել: Առանց այդ էլ վաղուց չէին հասկանում իրար: Անգամ անկողինն էր անհետաքրքիր,  ինտիմի մասին էլ խոսք չկա, չի հասկանում ի՞նչ, ինչու՞, մի կերպ... Օֆֆֆ, սրան վերջ կգա՞.
Լավ է աշխատանք ունի: Օրվա կեսն այնտեղ է անցկացնում, հետո երեխաներին սպորտդպրոց ու երաժշտական է տանում ՝ ետ բերում, հետո՝ խոհանոց...
Վարորդին խնդրեց բանջարեղենի կրպակի մոտ կանգնէլ: Կանաչ լոբի  կար: Մեկ կգ վերցրեց՝ «Պետրոսը շատ է սիրում».... մի տեսակ մեղավոր զգաց իրեն, դավաճան, բայց միայն մի պահ,:
Հրայր-Պետրոս, Պետրոս-Հրայր մտածումներով կերակուր պատրաստեց, լոբին  էլ տապակեց Պետրոսի սիրած ձևով (նորից իրեն բռնեց այդ մտքում), կտրատեց բանջարեղենը, սիրուն-սիրուն սեղանը դասավորեց ու նստեց բազմոցին:
ՀՐԱ՜ՅՐ: «Տեսնես Հրայրն արթնացա՞վ, կարդա՞ց անձեռոցիկին թողած իր հապճեպ գրությունը»: Ու զգաց, որ դեռ համբույրներից ու հպումներից հուզված ու խոնջացած է մարմինը... Իրեն վերջապես կին է զգում: Դա դավաճանություն չէ, դա ՍԵՐ է...
Պետրոսն եկավ միստր Մունի հետ: Համբուրեց իրեն: Շատ է ոգևորված:
Ալիսը տաք կերակուրը դրեց սեղանին:
Պետրոսն իրեն սիրում է,: Բայց իրեն այդ սերն այլևս խանգարում է:
«Մի՛ սիրիր ինձ Պետրոս», լացակումած աչքերը խոնարհելով խոհանոց մտավ Ալիսը...

Ինչու՞, սիրելի Ալիս, ինչու՞ դու երջանիկ չես, միգուցե վերանայե՞ս կյանքդ, փորձես կրկին սիրե՞լ ամուսնուդ, երեխաներիդ խղճա՞ս, չգիտեմ ...