вторник, 17 июля 2012 г.
воскресенье, 8 июля 2012 г.
среда, 4 июля 2012 г.
Արդեն քանի օր ինձ հյուր են եկել
Միայնությունն ու տխրությունը.
Վախ ու ձանձրույթ են հետները բերել
Ու տիրություն են անում իմ տանը:
Վարագուրել են պատուհաններս
Թանձր ու անթափանց մշուշե քողով,
Հպարտ զավթել են միակ բազմոցս ՝
Կոշտ ու անհարմար տձև բարձերով:
Իսկ ես, որ առաջ խելք էի դնում,
թե դուռ չեն բացի օտարի առաջ
ու ամենալավ տեղը տանը մէջ
նրան չեն զիջի, խեղճացել եմ խիստ:
Կամակատար եմ դարձել ես հլու,
Ժպիտը դեմքիս կորցրել իսպառ,
Հոգուս կրակը թաղել դժգույնում,
Երազանքներս մոռացել համառ:
Այդքանն էլ քիչ էր՝ տխրությունն այսօր
Գոտի է դարձել, մեջքս է բոլորել,
Միայնությունն էլ խոստանում է, որ
մանյակ պիտ դառնա իմ պարանոցին:
Ու զարմանում եմ անցնող-դարձողից
Որ միաբերան նույն բանն են ասում.-
«Ինչ գեղեցիկ ես այս քանի օրը,
Դալուկը դեմքիդ շատ-շա՜տ է սազում…»
Տեղս շա՜տ է նեղ… ես Լու՜յս եմ ուզում
14.06.2012թ,
Подписаться на:
Сообщения (Atom)