Մի լավ օր 

իմ բոլոր֊բոլոր 

չափածո մտքերն 

ու արձակ զեղումները 

ի մի կբերվեն

ու դրա անունը կլինի 

Արաքս Հակոբյանի 

«Աննոտա երգերը»։

Այդպես կծնվի 

իմ նոր զավակը։

Հեռու ու մոտ 

ինձ համակրող մարդիկ 

կկարդան. 

գուցե՝ ժպտան, 

գուցե՝ հուզվեն, 

գուցե սիրելու բանաձևը գտնեն...

Պատկերացնելը 

գունավոր երազի նման  է, 

մնում է այն իրականացնել...