.jpg)
Փիսոն այդ հայացքից սթափվեց, ցատկեց տեղից, դուրս
փախավ քամու հարվածներից բացուխուփ անող դռնից:
Անկողնուց վեր կենալուց ետ սպասում ունի: Արդեն երկու
ժամ հագնվել, նստել է պատշգամբի ճոճաթոռին:
Կողքի փոքրիկ սեղանին սպասուհին մաքրած մանդարին, կաթով սուրճ, դառը շոկոլադե սալիկ, տորթի մի կտոր է դրել: Ոչնչի ձեռք չի տվել: Մատների մեջ խաղացնելով rothmans-ի գլանակն ակնդետ նայում է դարպասին... սպասում է....
« Պիտի որ գան, այսօր կիրակի է, - մտորում է անձայն:
Փիսոն վերադարձավ, կրկին տեղավորվեց կարպետին: Զգում է, որ լավ բան չի սպասվում այդ տեղատարափից,
շրխկոցների շառաչյունից:
Տիրոջ մթագնած մտքերն ունակ չէին ընկալելու ոչինչ։ Նա այդպես էլ, ամեն ինչին անտարբեր, շարունակեց նստած մնալ ճոճաթոռին՝ իբրև ժամանակի
ուրվական
Комментариев нет:
Отправить комментарий