Ճախրում է խատուտիկի թերթիկը, բոլոր ծաղկաթերթերրից անկշիռն ու միակ թռչել կարողացողը: Նրա սպիտակ, թափանցիկ օդապարիկները քամու թևով տարածվում են ամենուր: ՈՒ մարդիկ, ում բակում կամ տանը հայտնվում են, հրճվանքից բացականչում են՝ «նամա՜կ ունենք ստանալու..»
Ուզում եմ լինել այս օդապարիկի ուղևոր, որ ինձ տանի դեպի վեր, ամպերից էլ վեր, տանի բոլոր այն վայրերը, ուր միշտ երազել եմ լինել, տանի նրա մոտ, ում անունը վաղուց իրավունք չունեմ տալու... միայն վերադարձի պայմանով...
կարոտել եմ Հայկիս...
Комментариев нет:
Отправить комментарий