Հարց ես տալիս,-
-Սիրու՞մ եմ քեզ,-
Ու ես ամեն, ամեն անգամ
Ասում եմ, որ էլ չեմ սիրում...
Այդ դու ինչու՞
Ինձ հավատալ չես կամենում.
Մի՞թե այլ են ասում քեզ
Իմ բաց աչքերը...
Նրանք գիտեն,
Որ վաղ թե ուշ քեզ չեն տեսնի,
Ու նայում են, նայում այդպես
Քեզ հիշելու անափ տենչով...
Դու չգիտես,
Որ պետք ես ինձ
Ո՛չ թէ նրա համար՛, որ սիրում եմ.
Այլ, իմացի՜ր, նրա համա՜ր,
Որ մենա՜կ եմ, մենակ եմ մի՜շտ...
Թեկուզ, փողոցով քայլելիս,
Երբ լսում եմ ձանձրանալի՝
«Սիրում եմ քեզ...»
Комментариев нет:
Отправить комментарий