Վախենում եմ քնելուց, վախենում եմ գիշերից,
Սարսափում եմ քնի- արթունի անցման եզրից,
..............................................................................
Bella Hakobyan

Հոգիդ ճչում է,
Ու գիշերն է լուռ ունկնդիրը նրա...
Բաց պատուհանից մութը ներխուժել,
Համառ խռովել  մտքերդ մոլոր,
Որ քնի-արթունի եզրին են արդեն...

Ծվենները բյուր թելերն են մտքիդ,
Որ քարի նման կարծրացել հոգուդ, 
Քնի-արթունի սահմանին հակվել,
Գորշ երազների խոստում են տալիս...

Վե՛ր կաց անկողնուց.
Պատուհանից դուրս` անծիր մութի մեջ
Ա՛ստղ դու փնտրիր, որ Լուսնին մոտ է...
Հիմա համարձակ ժպտա’ լուռ նրանց,
Քանզի հաղթել ես դու մղձավանջին …



լուսանկարը՝ Ли Дˈарк -ի