Ցավին
Դու
ինձ հետ ապրիր.
քայլիր ու սնվիր,
քնիր, արթնացիր
որքան ուզում ես։
Ուժեղ լինելդ
մի կերպ կտանեմ
դեղ ու դարմանով,
նվնվոցով լուռ,
արցունքոտ աչքով,
սեղմած ատամով...
Միայն թե՝ հանկարծ
Ինձանից առաջ
չընկնես երբևէ.
որքան էլ տանջես՝
հետդ չտանե՛ս...
17 մայիսի 2020թ
Комментариев нет:
Отправить комментарий