Վարար անձրև է, 

երկար, սպասված, 

ցանկալի ... 

ու կարծես  ծեծում, 

բախում է 

պատուհանիս ապակին,

թե՝ 
֊դուրս արի, 

քեզ համար եմ գալիս, 

արի լվանամ 

հոգուդ իջած մռինջը, 

հատու շիթերով 

սանրեմ վարսերդ, 

խաղաղություն 

բերեմ մտքերիդ... 

լուռ պատասխանում եմ՝  

֊եթե դուրս գամ, 

մարդիկ կասեն 

որ գիժ եմ...

իսկ ես 

հենց ԳԻ՜Ժ եմ, 

գալի՜ս եմ...