ԽԵՆԹԱՑԵԼ ԵՄ ԿՐԿԻՆ

Գարնան օրվա մեջ

Անձրևի մի կաթիլ,

կամ թե պայթած բողբոջ

հենց աչքիս են զարնում,

խենթանում է հոգիս …

Պար են բռնում բառերն

ծաղկաթերթի նման՝

քամու ծափին հլու,

ու բերում են շուրթիս

խենթ, աննոտա երգեր …

Արևի մի շող

ամպերի տակից՝

Բեկ-բեկուն ժպիտն աշխարհին հառած,

կանաչ մի տերև ՝

անձրևի կաթիլն իրեն համբուրած,

Թռչունների չուն՝

նման սլաքի հույսին բևեռված …

ու ժպիտ թախծոտ

Քեզ եմ նվիրում…

…խենթացել եմ կրկին…