ԿԱՐՈՏ
ու նվաղում է օր-օրի ասես,
Սիրտս պայթում է, էլ չի դիմանում
ու դանդաղում է տրոփը նրա,
Աչքս խամրում է փնտրելուց երկար
ու դադարում է գույները զատել ...
Շուրթս ճաքում է ... համբու՜յր է ուզում...
մի՞թե կարոտս, տրոփը սրտիս ու լույսը աչքիս
չես փարատելու ներկայությամբդ գոնե մեկ ագամ,
քո մի հայացքո՜վ, ժպիտո՜վդ լուռ... շուրթերիդ հպմա՜մբ...
որ երազներս գույներ ստանան.
Комментариев нет:
Отправить комментарий