ԿԱՐՈՏԻՍ ԳՈՒՅՆԵՐԸ 

Սիրտս լեցուն է անհագ կարոտով,

ու Կարոտն այդ ինչ-որ գույն ունի.

Շուրթերդ եմ ուզում՝ քաղցր ու փքուն, համբույրիդ համով ,

Ու կարոտն իմ կարմիր գույն ունի շուրթերիդ նման,

ինչպես ճաք տված Նուռը աշունքին:

Աչքերդ մովի, որ որոնում են աստղերից անդին, տիի եզերքում

տեսիլքս ամպե, ու կարոտս այդ այնքա՜ն ճերմակ է,

ինչպես ծաղիկը գարնան զարթոնքին:

Սիրով եմ հիշում հայացքդ անմե՜ղ, թախիծով լեցու՜ն, սպասումով լի

հառած դեպ հեռուն… կարոտն հայացքիդ երկնի գույնն ունի,

ինչպես դալուկը սիրո արբունքին:

Արևն իր շողն է պահ տվել հոգուդ, ու հորդում է այն դեպի քո սիրտը,

որ հետո ժպիտ դառնա լույս դեմքիդ… Կարոտում եմ ես ծիրան ժպի՛տդ,

ինչպես Արևը անամպ երկնքին:

Բույրդ եմ զգում իմ երազներում, ու այն տանում է հոգուս խռովքին,

որ տարածվում է արյանս հոսքով… կարոտս բույրիդ բորբ շառագույնն է,

ինչպես բերկրանքի հևքը խոնջանքին…

Սիրտս լեցուն է անհագ կարոտով,

ու Կարոտս այդ քանի՜ գույն ունի…

Նվիրում եմ իմ սիրելի Թամարին