Միշտ թվերի հետ խնդիր եմ ունեցել։ Ասեմ։
Ինչ որ մի թիվ, կապված տարվա, տարիքիս հետ, սահման է եղել ու դա անցնելուց հետո, ասես մի անջրպետ եմ հաղթահարել։
Մամաս արդեն հրեշտակ էր։ Երազում ինձ 31 ռուբլի տվեց (սովետ տարիներն էին) ու ասաց որ սպիտակ սփռոց գնեմ։ Մտածում էի որ այդ տարիքում մի արտասովոր բան կպատահի ու՝ ճանաչեցի Վիգենին, ամուսնացանք։
Հետո, հետո շատ մեծ դժբախտություն ապրեցինք։ Կորցրեցինք 4 տարին չբոլորած մեր առաջնեկին, ու երբ Տիգրանս էր մեծանում, մինչև 4 տարեկանը լրացավ, նոր կարողացա ազատվել վախից։
Այնուհետև... սրտի ծանր վիրահատություն տարա։
Ու սկսեցի ահով սպասել այն տարիքին, որ մայրս չհասցրեց տոնել։ Միայն դրանից հետո խոր շունչ քաշեցի։
Հիմա էլ օրեր եմ հաշվում մինչև փետրվար... բայց՝ երազանքո՜վ։
💕💕💕💕💕
Комментариев нет:
Отправить комментарий