Այլակերպում

Սկզբում սպասեցի,

Հետո՝ անհանգստացա, 

Հետո՝ վախեցա, 

Հետո աչքերս թրջվեցին֊չորացան՝ խամրեցին, 

Հետո ձայնս կերկերաց֊երերաց՝ խզվեց, 

Հետո հոգիս հուզվեց֊տխրեց՝ ճնշվեց... 

Հետո ուսերս ծանրացան֊ճկվեցին՝ կորացան. 

 Հետո... 

Հետո ես ծերացա... 100 տարով։

***

Արև մի օր դաշտում

Աշխետ  երիվար ես տեսա։

Տրտնգի էր տալիս,

Վազում այս կողմ՝ այն կողմ։

Ծածանում էր քամին

Բաշը նրա ոսկե... 

Ու խարտյաշ էր օդը, 

Ու խարտյաշ էր օրը,

Ու խարտյաշ էր ոգին

Վարգում նրա վայրի, 

Որ գալիս էր հեռու

Հեռու տափաստանից, 

Հեռու անտառներից, 

Հեռու մութ լեռներից՝

Ուր կանաչն է զմրուխտ, 

Ուր ծաղիկն է կապույտ, 

Ուր քարերն են մամռոտ

Ուր  բուրում է օդը երնջակով։ 

***

Ու արթնացավ հոգիս

Հարյուրամյա նիրհից,

Թոթափեց ուսերիցս

Ծանրությունը հոգսի,

Արցունքը վայր ընկավ՝

Աչքերիս փայլ տվեց։

Շիկնանք իջավ այտիս, 

Ժպիտ նստեց շուրթիս, 

Ելևեջը ձայնիս

Դյութիչ երանգ առավ։ 

Երջանկացավ օրս։

 Տարիքն արհեստածին

Հոդս ցնդեց մեկեն։ 

Կրկին դարձա պոետ

Էսպիսի խենթ ու խելառ
«խարտյաշ իմպրովիզ»

       10 հոկտեմբերի, 2017 թվական